Βαθύ μπλέ..

Το πιo χαρακτηριστικό της θάλασσάς μας είναι το βαθύ μπλέ της χρώμα. Αυτό το χρώμα που βλέπουμε όταν είμαστε στο πλοίο για κάποιο νησί (αμάν και πότε...).
Αυτό το βαθύ γαλάζιο που όταν κολυμπάς σου δίνει την αίσθηση ότι σε «καθαρίζει», ότι σε εξαγνίζει. Αλήθεια γιατί το Αιγαίο έχει αυτό το υπέροχο και μοναδικό χρώμα;
Το χρώμα της θάλασσας καθορίζεται από ένα οπτικό φαινόμενο που λέγεται «σκέδαση». Όταν το φως πέφτει πάνω στα σωματίδια που είναι στη θάλασσα αυτά το σκεδάζουν, δηλαδή το ξαναστέλνουν προς όλες τις κατευθύνσεις αλλοιώνοντας ταυτόχρονα και τη σύνθεσή του. Το φώς του ήλιου είναι, όπως λέμε στη φυσική, λευκό, δηλαδή περιέχει ισόποσα όλα τα χρώματα. ‘Οταν τα σωματίδια είναι μικρά σκεδάζουν πιο έντονα το μπλέ (ουρανός, Αιγαίο) όταν είναι πιο μεγάλα σκεδάζουν πιο προς το πράσινο (Ατλαντικός, Βαλτική, θάλασσες κοντά σε εκβολές ποταμών), και όταν είναι πολύ μεγάλα τότε σκεδάζουν ισόποσα όλα τα χρώματα και έχουμε λευκό χρώμα (ούζο όταν προσθέσουμε νερό οπότε σχηματίζονται μεγάλα σωματίδια που τα λέμε κολλοειδή). Μπλέ χρώμα λοιπόν σημαίνει μικρά σωματίδια και μικρά σωματίδια στη θάλασσα σημαίνει βιολογικά φτωχή θάλασσα (ολιγοτροφικές θάλασσες σε αντίθεση με τις λεγόμενες ευτροφικές θάλασσες). Το Αιγαίο λοιπόν είναι μία ολιγοτροφική θάλασσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει ψάρια. ‘Εχει όμως λιγότερα από ευτροφικές θάλασσες όπως ο Ατλαντικός. Και επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού τα ψάρια στις ολιγοτροφικές θάλασσες είναι κατά πολύ νοστιμότερα από εκείνα των ευτροφικών. Επειδή η τροφή είναι σχετικά λίγη, τα ψαράκια τα δικά μας (τα κακόμοιρα) αναγκάζονται να κοπιάζουν και να τσιμπολογούν δώθε κείθε μέχρι να χορτάσουν. Αντίθετα τα ψάρια στις εύτροφες περιοχές όπου η τροφή είναι άφθονη μπακανίαζουν και γι’αυτό έχουν πολύ λίπος και είναι άνοστα ενώ τα δικά μας είναι άπαχα και πολύ νοστιμότερα. Έχετε φάει τα μεγάλα μπαρμπούνια Ατλαντικού; Είναι σαν χάρτινο. Καμία σχέση με το νοστιμότατο μπαρμπουνάκι μας …
Ελπίζω να μη σας το χάλασα, και ότι τώρα που σας εξήγησα γιατί οι θάλασσές μας είναι καταγάλανες και τα ψάρια μας νοστιμότερα, να σας έφυγε και ο ρομαντισμός που είχατε περί το θέμα...
Γιατί «Αυτό που σκοτώνει δεν είναι το να ξέρεις αλλά το να μην αισθάνεσαι αυτό που ξέρεις», Ελί Φώρ, Ιστορία της Τέχνης.


του Αλέκου Λασκαράτου