Θεωρητικά το πράγμα είναι απλό. Κάπου γίνεται κάτι, κάπου δημιουργείται μια είδηση και στη συνέχεια τα ΜΜΕ τη μεταδίδουν. Είναι όμως μόνο έτσι; Νομίζω όχι. Ζούμε σε μιάν εποχή όπου ο ρόλος των ΜΜΕ έχει ξεπεράσει εκείνον του απλού αναμεταδότη και έχουν σε κάποιον βαθμό γίνει τα ίδια δημιουργοί ειδήσεων.
Τόσες και τόσες φορές έχουμε δει πολιτικά πρόσωπα που σκοπεύουν να κάνουν δηλώσεις, να περιμένουν να πάει 8 το βράδυ προκειμένου να είναι μέσα στα βραδυνά δελτία των καναλιών και να γίνουν οι δηλώσεις τους είδηση. Τελικά η είδηση έχει γίνει κάτι σχετικό και όχι απόλυτο. Με την απόλυτη κυριαρχία της τηλεόρασης, αν η είδηση δεν περάσει από τα κανάλια δεν είναι είδηση.
Αντίστροφα τώρα όταν τα ΜΜΕ απεργούν έχουμε, όσο και να φαίνεται αυτό περίεργο, μείωση του αριθμού και της βαρύτητας των ειδήσεων! Να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια, αυτό μ’αρέσει. Ησυχάζει λίγο το κεφάλι μας από τον συνεχή βομβαρδισμό των καναλιών, δεν καρφωνόμαστε στην τηλεόραση να δούμε (με κάποια δόση ηδονοβλεψίας) τη «μεγάλη» είδηση. Τι είπε ο τάδε πολιτκός, τι απάντησε ο δείνα υπουργός κλπ. Τέρμα τα αποσπάσματα από τη βουλή που μας ηδονίζουν τόσο, και τόσα άλλα, όπως τα παράθυρα στις ειδήσεις, για τα οποία έχουμε πείσει τον εαυτό μας (μας έχουν πείσει δηλαδή) ότι είναι σημαντικό να τα βλέπουμε «από πρώτο χέρι» γιατί έτσι είμαστε κι’εμείς μέσα στα πράγματα.
Τι ωραία που θα ήταν αν κάθε βδομάδα, σιγούσαν για μιά μέρα τα ΜΜΕ... Θα καθάριζε το μυαλό μας. Μου έχουν πεί, και το μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη, ότι στην Ισλανδία, μιά φορά την εβδομάδα δεν έχει τηλεόραση. Οι άνθρωποι εκείνη τη μέρα βγαίνουν, βλέπουν τους φίλους τους η κάθονται μέσα και διαβάζουν, ακούνε μουσική, κάνουν έρωτα.
Ας γινόταν κάτι τέτοιο και σε μας.
του Αλέκου Λασκαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου