Τι σας έρχεται πρώτο πράγμα στο νου όταν ακούτε τη λέξη καλοκαίρι;

« Αλμυρά φιλιά σε σκιερά σημεία».

Η βουτιά και το σεξ έχουν κάτι απολύτως κοινό:
τα δέκα δευτερόλεπτα πριν από την πτώση-σμίξιμο κάνουν όλη τη διαφορά - εκεί που οι σφυγμοί έχουν ανέβει και δεν ξέρεις ακριβώς τη συνέχεια.
Τα βότσαλα πουθενά αλλού δεν είναι τόσο λεία και θελκτικά, τα νερά πουθενά δεν είναι τόσο τυρκουάζ, οι αχινοί δεν έχουν αλλού αυτή τη γεύση, το φως πουθενά δεν είναι τόσο διαφορετικό από ώρα σε ώρα, πουθενά δεν καταυγάζει. Ο Ελύτης δεν είναι σίγουρα ο ποιητής μου όμως η καρδιά σου και το μυαλό σου έχει στουμπώσει από τον κάματο της ελληνικής ζωής είναι σαν να ξαναμαθαίνεις τις λέξεις και τα χρώματα από την αρχή. Και τα αισθήματα επίσης.
Δεν της αξίζουμε αυτής της χώρας που επιμένει να σου κόβει την ανάσα τις πιο απίθανες στιγμές εις πείσμα των κατοίκων της. Της εξουσίας της, του λαού της. Δεν τους διαχωρίζω και τους ξεχνώ εντελώς τη στιγμή που ξεκινώ το μακροβούτι.

Από άρθρο της Αναστασίας Λαμπρία