Volvo Ocean Race 2011-2012. 21η ημέρα: Τέλος 1ου σκέλους. Το Telefonica στην κορυφή

Μετά από έναν συναρπαστικό αγώνα το ισπανικό σκάφος Telefonica, με κυβερνήτη τον δις ολυμπιονίκη Iker Martinez, πέρασε πρώτο την γραμμή του τερματισμού στο πρώτο σκέλος του αγώνα Volvo Ocean Race, αφήνοντας στη δεύτερη θέση το άλλο ισπανικό σκάφος Camper και τρίτο το γαλλικό Groupama.

Μετά από έναν συναρπαστικό αγώνα το ισπανικό σκάφος Telefonica, με κυβερνήτη τον δις ολυμπιονίκη Iker Martinez, πέρασε πρώτο την γραμμή του τερματισμού στο πρώτο σκέλος του αγώνα Volvo Ocean Race, αφήνοντας στη δεύτερη θέση το άλλο ισπανικό σκάφος Camper και τρίτο το γαλλικό Groupama.

Το Telefonica κάλυψε τα περίπου 6.500 ναυτικά μίλια του πρώτου σκέλους μετά από 21 ημέρες, 5 ώρες, 13 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα ενώ το δεύτερο, Camper, έφτασε στο Κέιπ Τάουν υπολειπόμενο του πρώτου κατά 16 ώρες, 34 λεπτά και 31 δευτερόλεπτα.

Σύνοψη του πρώτου σκέλους, Αλικάντε - Κέιπ Τάουν (6.500 ναυτικά μίλια)

Οι ιστιοδρομίες ξεκίνησαν στις 14.00 της 5ης Νοεμβρίου του 2011, με τον στόλο των σκαφών του Volvo Ocean Race να διασχίζει τη Μεσόγειο και να οδεύει προς τα στενά του Γιβραλτάρ, με σκοπό να περάσει στη μεριά του Ατλαντικού.

Μόλις 6 ώρες και 85 ναυτικά μίλια από την εκκίνηση, το σκάφος Azzam του Abou Dhabi έχασε το κατάρτι του εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Περιγράφοντας τη στιγμή που έσπασε το κατάρτι, ο κυβερνήτης του σκάφους, Ian Walker, δήλωσε: « η καρδιά μου έφτασε στο στόμα! Καθώς πλοηγούσα, ένα μεγάλο κύμα σήκωσε το σκάφος και βρέθηκα στον αέρα. Όταν προσγειωθήκαμε, διαπίστωσα πως το κατάρτι έλειπε... αμέσως ελέγξαμε την υγεία του πληρώματος και όταν διαπιστώσαμε ότι ήταν όλοι καλά, πήραμε το δρόμο της επιστροφής».

Η ατυχία έπληξε ωστόσο και το κινέζικο Sanya, το οποίο, μία ημέρα μετά, υπέστη βλάβη στη γάστρα του κατά την πρόσκρουσή της σε κύμα και πήρε την άγουσα για το λιμάνι του Mortil, ώστε να επισκευαστεί η ζημιά. Δυστυχώς, σε αυτή την περίπτωση ένα μέλος του πληρώματος, ο Andy Meiklejohn, έπαθε κάταγμα στο πόδι του.

«Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ιδέα για το πόσο σημαντική είναι η ζημιά» δήλωσε αμέσως μετά το συμβάν ο κυβερνήτης του σκάφους, Mike Sanderson, «είμαστε όμως όλοι ασφαλείς. Τα παιδιά κάνουν φανταστική δουλειά, όλα είναι πολύ θετικά και εργάζονται απίστευτα σκληρά ακόμα κι αν μπορείτε να δείτε την πικρή απογοήτευση στα πρόσωπά τους. Θα επιστρέψουμε όμως και θα ανακτήσουμε».

Ο εναπομείναντας στόλος, αποτελούμενος πλέον από τέσσερα σκάφη, περνώντας το Γιβραλτάρ την 3^η μέρα του αγώνα, και συγκεκριμένα στις 7 Νοεμβρίου, κατευθύνθηκε προς την Αφρική. Το Groupama, με κυβερνήτη τον Frank Cammas,απέκτησε στην αρχή του αγώνα μια σημαντική διαφορά της τάξης των 111 ναυτικών μιλίων, ύστερα από την επιλογή του να κατευθυνθεί πιο κοντά στην ακτογραμμή της Μαύρης Ηπείρου, σε αντίθεση με τα άλλα σκάφη που ανοίχθηκαν σε μια πιο δυτική πορεία.

Αυτή η επιλογή στη αρχή φάνηκε ιδανική αφού οδήγησε το Groupama στην πρώτη θέση, με μεγάλη μάλιστα διαφορά από τα υπόλοιπα σκάφη. Τελικά όμως δεν τελεσφόρησε αφού στην περιοχή που κινούταν η γαλλική ομάδα την 8^η ημέρα έπεσε ο αέρας ενώ ενισχύθηκε εκεί που βρισκόταν ο υπόλοιπος στόλος, με αποτέλεσμα το Groupama να βρεθεί στην τέταρτη θέση.

Κατά την 11η ημέρα των ιστιοδρομιών ο στόλος μπήκε στη ζώνη τροπικών νηνεμιών, αποκαλούμενη διεθνώς ως «ντόλντραμς» (Doldrums) αντιμετωπίζοντας δύσκολες καιρικές συνθήκες. Μέχρι εκείνη τη στιγμή τα δύο πρώτα σκάφη Τelefonica και Puma έδιναν μεγάλες μάχες για το πιο θα βρεθεί στην κορυφή του στόλου, ακολουθούμενα από τα Camper και Groupama.

Την 13^η ημέρα, το πρώτο σκάφος που πέρασε τον επίγειο παράδεισο με τα 21 νησιά, Fernando de Doronha, και απέχει 354 χιλιόμετρα από τις ακτές της Βραζιλίας, ήταν το Puma, ακολουθούμενο από τα Telefonica, Camper και Groupama.

Η 17^η ημέρα του αγώνα επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη, αυτή τη φορά για το αμερικάνικο σκάφος Puma, το οποίο ενώ βρισκόταν στη δεύτερη θέση και σε πολύ κοντινή απόσταση από το προπορευόμενο Telefonica, υπέστη ζημιά στο κατάρτι και αναγκάστηκε να αποχωρήσει. Η αμερικάνικη ομάδα κατευθύνθηκε προς το κοντινότερο νησί, το Tristan da Cunha, που απέχει 700 ναυτικά μίλια από το Κέιπ Τάουν λαμβάνοντας στη μέση του ωκεανού 450 λίτρα πετρέλαιο από το κοντινότερο πλοίο, ένα εμπορικό με την επωνυμία «Zim Monaco» το οποίο έσπευσε να βοηθήσει το αγωνιστικό ιστιοπλοϊκό.

Στο ίδιο νησί κατευθύνθηκε εξάλλου ένα εξειδικευμένο πλοίο, με σκοπό την ανέλκυση και μεταφορά το σκάφους Puma και του πληρώματός του στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας.

Ο κυβερνήτης του Puma, Ken Read δήλωσε μετά το ατύχημα: «κάναμε ιστιοπλοΐα με 20 έως 25 κόμβους αέρα και ταχύτητα 20 κόμβων και καταστρώναμε τον αγώνα μας για το πότε θα επιτεθούμε στο προπορευόμενο Telefonica. Και, ξαφνικά, αγωνιζόμασταν να επιζήσουμε. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έγινε με το κατάρτι. Το σκάφος έχει κατασκευαστεί για δύσκολες συνθήκες ενώ είχε δοκιμαστεί σκληρά. Ελπίζω να βρούμε τι έφταιξε γιατί και το άλλο κατάρτι μας είναι ακριβώς ίδιο και θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν θα ξανασυμβεί».

Την ίδια μέρα ένα ατυχές συμβάν έπληξε και την ομάδα Camper, αφού ο πλωριός του σκάφους, Mike Pammenter, τραυματίστηκε καθώς κατευθυνόταν προς την πλώρη για μια αλλαγή πανιού, χτυπώντας στο πρόσωπο. Το σκάφος σταμάτησε για λίγο για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες ενώ χρειάστηκε να του κάνουν τρία ράμματα. Στη συνέχεια ο αθλητής ξαναμπήκε στον αγώνα όπως άλλωστε και το σκάφος του.

Ένα άλλο απρόοπτο ωστόσο που συνέβη στην ίδια ομάδα ήταν η συνάντησή του με μια τεράστια φάλαινα λίγα ναυτικά μίλια πριν το Κέιπ Τάουν. Η παρουσία του κητώδους θηλαστικού ανησύχησε τον κυβερνήτη Chris Nicholson ο οποίος έσπευσε να λάβει τα μέτρα του, στέλνοντας ένα μέλος του πληρώματος στην καρίνα. Τελικώς , η φάλαινα βυθίστηκε στο νερό και απομακρύνθηκε ειρηνικά.

Μετά τον τερματισμό, ο οποίος πραγματοποιήθηκε ύστερα από 21 ημέρες, 21 ώρες , 48 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα, ο κυβερνήτης της ομάδας Camper with ETNZ, δήλωσε: «ο αγώνας εξελίχθηκε κάτω από τις δυσκολότερες συνθήκες που έχω συναντήσει στο VOR. Η δεύτερη θέση αποτελεί ένα καλό αποτέλεσμα αλλά αναμένουμε να πάμε καλύτερα στα υπόλοιπα σκέλη. Βέβαια θα είναι αρκετά δύσκολο, δείτε τι έπαθαν οι ομάδες που υπέστησαν ζημιά στα σκάφη τους και αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθέναν».

Όσο για την νικήτρια ομάδα του πρώτου σκέλους, Team Telefonica, πραγματοποιώντας μια τακτική με μεθοδικότητα και χωρίς υψηλά ρίσκα κατάφερε να πάρει την κανονιά του τερματισμού μετά από 21 μέρες, 5 ώρες, 14 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα.

Ο 34χρονός ισπανός κυβερνήτης Iker Martinez, μετά την άφιξη του σκάφους στο Κέιπ Τάουν, δήλωσε: «είμαστε ευτυχισμένοι με τα αποτέλεσμα, είναι πολύ καλό για εμάς, έχουμε μάθει αρκετά μέσα από τις δύο τελευταίες μας προσπάθειες στο VOR τα οποία τα αξιοποιήσαμε, με αποτέλεσμα την πρωτιά μας στο πρώτο σκέλος».

Σχετικά με τις επιδόσεις, το ταχύτερο σπριντ σε 24ωρη βάση ανήκει στην ομάδα Camper with ETNZ, όπου και κάλυψε 554,16 ναυτικά μίλια, 42,44 μίλια λιγότερα από το σκάφος Ericsson 4, που από το 2008/09 κατέχει το ρεκόρ με 596.6 ναυτικά μίλια σε μία ημέρα, και μέση ταχύτητα 24.8 κόμβων! Η ισπανική ομάδα, κερδίζοντας το βραβείο IWC Schaffhausen Speed Record Challenge, θα λάβει ως έπαθλο από την εταιρεία ωρολογοποιίας IWC, η οποία είναι επίσημος χρονομέτρης και χορηγός του αγώνα, από ένα ρολόι για το κάθε μέλος του πληρώματος.

Οι ομάδες βρίσκονται πλέον στο Κέιπ Τάουν με σκοπό να ξεκουραστούν αλλά και να ανασυνταχθούν, καταστρώνοντας τα σχέδιά τους για το δεύτερο σκέλος του αγώνα, από το Κέιπ Τάουν ως το Aμπου Ντάμπι.